Gokachtige elementen in videogames: waarom spelers blijven uitgeven

Videogames lijken in hun ontwerp steeds meer op gokken door hun ontwerp, - denk maar aan gokachtige elementen zoals loot boxes (virtuele schatkistjes die gevuld zijn met willekeurige items) en gokgerelateerde activiteiten. In dit onderzoek werd een breed classificatiesysteem voor gokachtige elementen in videogames opgesteld. Door het spelen van twintig populaire videogames met gokachtige elementen, werden 51 kenmerken geïdentificeerd en werd ontdekt dat traditionele ‘bouwstenen’ van gokken – inzet, kans, en beloning – zich aan tal van sociale en andere elementen verbinden. De resultaten van dit onderzoek dagen bestaande opvattingen over gokken uit en doen begrijpen hoe gokachtige elementen in videogames in de toekomst gereguleerd kunnen worden.

‍

• Videogames bevatten steeds meer gokachtige elementen: Veel videogames gebruiken systemen zoals loot boxes en virtuele beloningen die lijken op gokken. Dit maakt het moeilijk om een duidelijke grens te trekken tussen gamen en gokken. Enkele voorbeelden:
  
  • Loot boxes zijn virtuele schatkisten die gevuld zijn met verschillende, willekeurige items, zoals wapens, skins voor personages, of andere leuke accessoires. Hoewel ze worden omschreven als “boxen”, komen ze in tal van vormen voor, zoals dozen, kisten, packs, schatkisten...
  • Socialecasinogames (ook wel ‘social casino games’) zijn videogames die casinospellen zoals slotmachines, roulette, poker en Blackjack nabootsen, zonder dat spelers echt geld hoeven in te zetten. Deze videogames habben vaak een centraal gokthema en integreren – zoals hun naam wellicht doet vermoeden – sociale functies zoals leaderboards, het sturen van geschenken, en bonussen voor het uitnodigen van vrienden.
  • Gokminigames vind je terug in videogames waarin gokken niet het centrale thema is. Denk bijvoorbeeld aan het Diamond Casino & Resort in GTA Online, een openwereldgame die het leven in een Amerikaanse grootstad simuleert.
    

• Drie hoofdelementen van gokachtige systemen:
  • Consideration (inzet): Spelers zetten iets van waarde in, zoals geld, tijd of sociale interactie, om deel te nemen. Het inzetten van dergelijke valuta varieert per game. Geïdentificeerde elementen zijn onder meer:
    
    • Acquisition: sommige games laten spelers de virtuele valuta verwerven die nodig is voor een weddenschap door echt geld te betalen. Dit kan direct gebeuren via specifieke aankopen of indirect via abonnementen zoals Battle Passes. Daarnaast kunnen virtuele valuta in de meeste games worden verdiend zonder echt geld te betalen, bijvoorbeeld via gameplay, het voltooien van een ‘daily log-in streak’, via socialemediafunctionaliteiten, en het kijken naar advertenties.
    • Autoplay: Sommige games, vooral simulaties van gokautomaten, staan spelers toe om het systeem automatisch weddenschappen te laten plaatsen.
  • Chance (kans): Willekeur bepaalt wat spelers winnen, wat spanning creëert. Toch begrijpen spelers vaak niet precies hoe deze kansen werken. Willekeur, of ‘randomness’, in videogames is over het algemeen niet echt willekeurig. Kansmechanismen in videogames zijn wettelijk niet verplicht om écht willekeurig te zijn. Enkele voorbeelden:
    
    • Duplicate exclusion: Beloningen die de speler al heeft, kunnen worden uitgesloten uit de pool van mogelijke beloningen. Dit wordt over het algemeen beschouwd als een goede praktijk en een voorbeeld van ‘voordelige datamanipulatie’, omdat het voorkomt dat spelers beloningen ontvangen die in de context waardeloos zijn.
    • Bad luck protection: Sommige games garanderen dat spelers uiteindelijk een zeldzaam of gewenst item ontvangen. De duidelijkste voorbeelden hiervan zijn gegarandeerde overwinningen aan het einde van een tutorial in socialecasinogames. Een ander voorbeeld zijn de zogenaamde ‘pity timers’ in games met loot boxes. Het is nog onduidelijk of ‘pity timers’ overmatige uitgaven bij pechvogels beperken of hen juist motiveren om door te blijven spelen totdat ze de gegarandeerde beloning ontvangen.
  • Reward (beloning): Beloningen, zoals zeldzame items, bieden sociale status of voordelen in het spel. Ze motiveren spelers om meer te investeren. De manier waarop je een beloning kunt gebruiken, bepaalt vaak in hoeverre de uitkomst van een kansmechanisme als verlies wordt ervaren door spelers. Geïdentificeerde elementen zijn onder meer:
    
    • Unwanted alternative: De meeste games laten je dubbele beloningen ontvangen, die je kunt inwisselen voor een klein bedrag aan virtuele valuta of middelen.
    • Rotation: Beloningen kunnen slechts beperkt beschikbaar zijn. Veel servicegerichte games hebben evenementen met tijdsbeperkingen en seizoenen die meerdere keren per jaar de content vervangen, waardoor oudere content schaarser wordt.
• Marktplaatsen in games stimuleren uitgaven: Virtuele marktplaatsen zijn ontworpen om spelers herhaaldelijk en impulsief geld uit te laten geven. Ze gebruiken technieken zoals tijdsgebonden kortingen en meldingen om een gevoel van urgentie te creëren.
• Sociale druk speelt een rol: Spelers krijgen vaak “gratis” beloningen door vrienden te betrekken of sociale activiteiten te delen. Sociale interactie wordt zo een middel om meer beloningen te verdienen, in plaats van een doel op zich.
• Onzekerheid en controle: Spelers worden geconfronteerd met een mix van willekeur en controle. Hoewel er informatie wordt gegeven, zoals kansen op beloningen, is deze vaak onvolledig. Dit kan leiden tot misverstanden en verkeerde inschattingen.
• Problemen met "pay-to-win": Spelers ervaren ongelijke kansen door betaalde voordelen. Dit bedreigt het idee van eerlijkheid, waarbij de meest vaardige speler zou moeten winnen.
• Virtuele beloningen hebben grote aantrekkingskracht: Spelers waarderen cosmetische en zeldzame beloningen omdat deze sociale status en trots geven. Dit motiveert anderen om ook meer uit te geven.
• Verantwoordelijkheid bij spelers, maar ontwerp blijft een probleem: Games moedigen spelers aan om “verantwoord” te spelen, maar het ontwerp zelf stimuleert vaak overmatig spelen en uitgeven. Dit ethische probleem wordt zelden kritisch bekeken.

Deze inzichten tonen hoe complex de gokachtige elementen in videogames zijn en hoe ze spelers beïnvloeden. Ze vragen om meer bewustzijn en mogelijk strengere regels om spelers, vooral jongeren, te beschermen.

‍